توجه به نحوه قرار گرفتن نوازنده پشت پيانو و وضعيت مناسب اندامها براي داشتن اجرايي راحت و در عين حال جلوگيري از بروز ضايعات جسمي و حرکتي از اهميت بسيار بالايي برخوردار است.
بر اساس نظر مدرسين آموزشگاه موسيقي ، نکات مورد نظر در اين خصوص عبارتند از :

ارتفاع صندلي :

ارتفاع صندلي پيانو بايستي به گونه اي تنظيم شود که وقتي هنرجو بر روي آن نشسته است
ساعدها هم ارتفاع و يا کمي بالاتر از کلاويه هاي پيانو قرار گيرد.
در صورتيکه صندلي پيانو فاقد جک بالا برنده باشد
مي توان از فرش يا موکت ضخيم با ابعاد مناسب براي بالا بردن ارتفاع هنرجو استفاده نمود.
استفاده از بالش به دليل نرمي آن توصيه نمي شود.

تنظيم فاصله از پيانو :

براي تعيين فاصله مناسب تا پيانو از روش فابر و فابر استفاده ميکنيم.
بدين ترتيب که دستها را مشت کرده و به صورت مستقيم به سمت پيانو دراز ميکنيم
تا مشت ما درب کلاويه‌هاي پيانو را ( در حالت باز ) لمس کند.
در اين وضعيت ما مناسب ترين فاصله را از پيانو خواهيم داشت .

هنرجو بايد صاف نشسته و کمر او راست باشد.
سر و گردن به صورت راست و مستقيم و در راستاي ستون فقرات قرار مي گيرد.
براي اينکه هنرجو بتواند به درستي و به صورت راست بنشيند
لازم است تا پاهاي او به به طور کامل بر روي زمين قرار بگيرد.
در اين حالت نقطه اتکاي اصلي بدن بر روي پا و نقطه اتکاي ثانويه بر روي استخوان نشيمنگاهي قرار دارد.
در صورتي که پاي هنر جو بر روي زمين قرار نگيرد نقطه اتکاي اصلي بدن بر روي استخوانهاي نشيمنگاهي قرار گرفته و کار نوازندگي را دشوار ميکند.
در اين حالت بايستي از يک چهارپايه کوچک و يا ابزارهاي افزايش ارتفاع پدال استفاده کنيم تا هنرجو بتواند پاي خود را به صورت ثابت و محکم بر روي آن قرار دهد.

فرم دست در آموزش پيانو

تعداد زيادي از مدرسين با بکار بردن عبارت “وضعيت دست” مخالف بودند.
آنها اعتقاد داشتند که استفاده از اين عبارت اين تصور را ايجاد ميکند
که فرم دستها همواره بايد به يک شکل ثابت و غير منعطف باشد.
ما به دستاني منعطف نياز داريم تا بتوانيم شرايط لازم براي اجراي عبارت موسيقي مورد نظر را فراهم کنيم.
در حقيقيت پيانيستهاي حرفه اي از فرمهاي متفاوت دست براي اجراي پاساژهاي مختلف استفاده مي کنند.
همه مدرسين بر اين نکته تاکيد داشتند که فرم صحيح دست هنرجو بايستي در چند ماه اول آموزش پيانو شکل بگيرد.
اگر به او اجازه دهيم که با فرم دست اشتباه نوازندگي کند،
او در سالهاي بعد با مشکلات متعددي مواجه خواهد شد.

نکات مورد توجه اساتيد آموزشگاه موسيقي شمال تهران

نکات زير براي داشتن فرم صحيح دست بايستي رعايت شوند:

سطح بيروني دست بايستي به سمت بالا انحنا داشته باشد و نه به صورت خميده

انگشت شست بايد از قسمت جانبي نوک انگشت بر روي کليد قرار بگيرد
نه اينکه از قسمت جانبي به صورت صاف بر روي کليد ضربه بزند.
شست بايد به مقدار کمي به سمت داخل دست انحنا داشته باشد و نه به سمت بيرون.

انگشتان بايد به مقدار کمي به سمت بيرون دست انحنا داشته باشند.
حرکت انگشتان در اين حالت بسيار راحت تر از زماني که صاف و يا بيش از حد خميده باشند انجام ميگيرد.

مفصل نزديک به ناخن بايستي قوي و صاف باشد و نه به صورت فرو رفته به سمت داخل.
با انگشتان فرو رفته هنرجو نميتواند حرکت کلاويه ها را به درستي درک و کنترل کند.
تقريبا تمامي مدرسين اعتقاد داشتند که مشکل مفصل فرو رفته در ميان هنرجويان بسيار شايع است
و عبور از آن با صبر و حوصله و توصيه مکرر به هنرجو ميسر مي شود.
خميده تر کردن انگشتان به سمت بيرون براي رفع اين مشکل هيچ کمکي نمي کند.
شايد اين کار به ظاهر بتواند مشکل مفاصل تو رفته را حل کند
ولي اين وضعيت موجب کندي و عدم حرکت آزادانه انگشتان مي شود.